تصمیم گیری برای کاشت ایمپلنت دندان
تصمیم گیری برای کاشت ایمپلنت دندان

نکاتی که پیش از کاشت ایمپلنت دندان باید در نظر بگیرید

کاشت ایمپلنت دندان اگر چه درمان بسیار موفقی محسوب می‌شود اما ملاحظاتی در آن باید در نظر گرفته شود.

پیش از تصمیم‌ گیری برای کاشت ایمپلنت، باید نکاتی را در نظر داشته باشید تا احتمال موفقیت افزایش یافته و به نتایج بهینه برسید.

پیش از تصمیم گیری برای کاشت ایمپلنت دندان

پیش از کاشت ایمپلنت دندان باید اطلاعات درستی راجع به وضعیت سلامت عمومی بیمار و سلامت دهان او در دست باشد. بیمار باید سابقه پزشکی خود را به طور کامل در اختیار دندانپزشک قرار بدهد تا هر گونه عوامل زمینه‌ ساز عوارض عمل جراحی کاشت ایمپلنت و اختلال در التیام بافت‌ها، مشخص شود.

باید دهان به طور کامل معاینه شود و وضعیت سلامت لثه و استخوان فک ارزیابی گردد.

کانتورهای لثه و لثه بین دندانی در محل کاشت ایمپلنت باید بررسی شود. همچنین باید عکس پرتوی ایکس از دهان گرفته شود تا ستیغ آلوئولار در محل کاشت ایمپلنت نسبت به دندان‌های مجاور بررسی شود.

در جلسه اول که مشاور انجام می‌شود، حتماً بیمار باید خواسته‌ ها و نیازهای خود را شفاف و روشن با دندانپزشک مطرح نماید و انتظارات واقع‌ بینانه ای از مسیر درمان داشته باشد.

بیمار باید بداند هر چه مدت بیشتری از کشیدن دندان بگذرد، فرایند تحلیل رفتن استخوان بیشتر پیش می‌رود و بخش بیشتری از استخوان سالم فک را از دست می‌دهد. تحلیل رفتن استخوان در سه ماه اول پس از کشیدن دندان بیشترین سرعت را دارد به همین علت کاشت ایمپلنت بلافاصله پس از کشیدن دندان یا اندکی پس از آن اهمیت زیادی دارد.

وضعیت استخوان فک

وضعیت استخوان فک

هر چه بخش بیشتری از استخوان فک و بافت نرم از دست رفته باشد سخت‌تر می‌توان به نتایج مطلوب دست یافت و زیبایی ایمپلنت را بهینه کرد. هنگامی که دندان کشیده می‌شود یا در اثر جراحات وارد شده کنده می‌شود، فرایند تحلیل رفتن استخوان فک در این ناحیه آغاز می‌گردد. هر چه طول مدتی که دندان در استخوان وجود ندارد بیشتر باشد، فرایند تخریب استخوان نیز بیشتر پیش می‌رود و بخش بیشتری از استخوان بازجذب می‌شود.

اگر استخوان برای پشتیبانی ایمپلنت شرایط مناسبی نداشته باشد باید پیوند استخوان انجام شود. این کار باید پیش از کاشت ایمپلنت و یا حداقل هم‌زمان با آن انجام شود. بسته به محل کاشت ایمپلنت، پیوند استخوان ممکن است با لیفت سینوس انجام شود و یا افزایش ستیغ فک. تعیین حجم مواد پیوندی و محل پیوند استخوان نیز اهمیت دارد و تجربه و تکنیک درست را می‌طلبد.

بازسازی بافت لثه هم برای دستیابی به نتیجه ‌ای که از نظر زیبایی هم مطلوب باشد، اهمیت دارد. لثه باید دندان ایمپلنتی را تنگاتنگ در بربگیرد و انحنای سطح آن استاندارد باشد.

در صورتی که چند دندان مجاور هم را از دست داده‌ اید و می‌خواهید جایگزین کنید، حفظ کانتور لثه چالش ‌برانگیزتر می‌شود و اهمیت برنامه‌ ریزی و مهارت دندان‌پزشک را بیشتر میکند.

افرادی که استخوان فک آنها شرایط لازم برای کاشت ایمپلنت دندان را ندارد و از طرفی نمی‌خواهند یا نمی‌توانند پیوند استخوان انجام دهند، می‌توانند از روش‌های دیگر مانند انواع دیگر ایمپلنت دندان استفاده کنند. در این زمینه با دندانپزشک مشورت کنید.

محل کاشت ایمپلنت

فیزیولوژی التیام زخم پس از کشیدن دندان اغلب منجر به پس‌روی بافت لثه می‌شود. پس از پر کردن جای خالی با ایمپلنت، ممکن است دندان ایمپلنتی به نظر بلندتر از حد طبیعی برسد و ابعاد آن غیر طبیعی باشد چرا که بافت لثه بین دندانی (پاپیلا) که باید بخشی از آن را بپوشاند وجود ندارد. علاوه بر کاشت ایمپلنت در محلی که از نظر جوش خوردن ایمپلنت به استخوان (فرآیند یکپارچگی استخوان) و ایجاد ثبات ثانویه مناسب باشد، باید کمبود بافت نرم در محل کاشت نیز در نظر گرفته شود. پوشش لثه برای تماس درست دندان‌ها، حفظ سلامت دهان در محل کاشت ایمپلنت و ایجاد فضای کافی در اطراف ایمپلنت برای زیبایی ترمیم لازم است.

پاپیلا (لثه بین دندانی)
در تصویر بالا پاپیلا (لثه بین دندانی) با مثلث سبز رنگ نشان داده شده است.

گاهی لازم است پیش از کاشت ایمپلنت، درمان ارتودنسی انجام شود تا دندان‌ها حرکت کنند. ممکن است هدف از این کار صاف و قائم کردن دندان‌هایی باشد که به سمت جای خالی کج شده اند و یا ایجاد فضای کافی برای کاشت ایمپلنت دندان. همچنین گاهی درمان ارتودنسی و ایجاد فضای کافی در محل کاشت ایمپلنت باعث می‌شود نیاز به پیوند و افزایش استخوان برطرف شود.

در مواردی که لثه نازک است و سطح آن خیلی فرو افتادگی دارد، باید ایمپلنت بیشتر به سمت کام (پالاتال) جایگذاری شود نه صورت (فیشیال). علت این است که باید اطمینان حاصل شود تیتانیوم ایمپلنت از لثه نمایان نمی‌شود.

انتخاب نوع و تعداد ایمپلنت

انتخاب نوع درسته ایمپلنت دندان و تعداد مناسب آن برای افرادی که چند دندان کنار هم را می‌خواهند جایگزین کنند، چالش ‌برانگیز است و نیاز به فکر و برنامه ‌ریزی دارد. مثلاً یک وضعیت چالش ‌برانگیز، کاشت ایمپلنت به جای دندان نیش فک بالا و دندان جلویی کناری مجاور آن است چرا که فضای خالی در این محدوده نسبتاً کم است. در چنین مواردی احتمالاً باید تنها یک ایمپلنت در جای دندان نیش جایگذاری شود و دندان جلویی کناری (مجاور آن) به صورت بریج معلق، به آن وصل شود.

مدیریت بافت نرم

متخصص کاشت ایمپلنت دندان می‌تواند وضعیت التیام بافت‌ها را به خوبی مدیریت کند تا لثه اطراف ایمپلنت به بهترین شکل جوش بخورد. همچنین باید در صورت لزوم پیوند بافت نرم انجام شود تا پس‌روی و تخریب لثه، جبران شود.

طراحی پروتز

در برخی موارد هنگامی که چند دندان مجاور هم قرار است جایگزین شوند، و روکش دندان طراحی شده باید به شکلی باشد که متناسب با حجم فضای بین دندانی باشد. به خصوص اگر به علت عدم وجود بافت لثه بین آنها فضای مثلث سیاه بین دندانهای جلویی(پاپیلا) باقی بماند (شکل بالا)، کاهش حجم فضای بین دندانی در طراحی روکش مطلوب می‌باشد.

گاهی اوقات بهتر است از روکش تخم‌ مرغی شکل (پونتیک تخم مرغی) استفاده شود. یک فرورفتگی طی عمل جراحی در ستیغ فک ایجاد می‌شود و طوری به نظر می‌رسد که انگار پروتز دندانی از لثه بیرون زده است. این کار برای این است که مشخص نباشد پروتز روی لثه نشسته است. اگر این کار به خوبی انجام شود دندان ایمپلنتی کاملاً شبیه دندان واقعی می‌شود.

ملاحظاتی که در اینجا به آنها اشاره شد همگی برای افزایش موفقیت ایمپلنت و بهبود زیبایی دندان ایمپلنتی است. بنابراین نباید هیچ نکته ای از نظر دور بماند یا دست کم گرفته شود. از این رو برای کاشت ایمپلنت به متخصص مجرب و ماهر مراجعه کنید تا از نتایج درمان مطمئن باشید.

این صفحه خوب بود؟ post
باز کردن چت
1
سلام چطور می تونم کمکتون کنم؟