به جلوزدگی دندانهای جلویی بالایی، اُوِرجِت (overjet) میگویند؛ اورجت نوعی مال اکلوژن است. منظور از مال اکلوژن نامناسب بودن تماس دندانها با یکدیگر است که در اثر عوامل مختلف مثل جلوزدگی دندانها، کجی و انحراف آنها، جلوزدگی یا عقب ماندگی یکی از دو فک، فاصله بین دندانها و غیره به وجود می آید.
اورجت و اوربایت دو مشکل متفاوت هستند اگر چه ممکن است بسیاری از افراد این دو را اشتباه بگیرند.
اورجت و اوربایت هر دو مشکل مال اکلوژن مربوط به دندانهای جلویی بالایی هستند.
اوربایت به وضعیتی گفته میشود که در آن فاصله عمودی بین لبه دندانهای جلویی بالایی و پایینی در هنگام بسته بودن فکها، زیاد است یعنی دندانهای جلویی بالایی بیش از حد پایین آمده اند و جلوی دندانهای جلویی پایینی قرار گرفته اند.
اورجت فاصله افقی بین لبه دندانهای جلویی بالایی و پایینی در هنگام بسته بودن فکها است.
بنابراین تفاوت اصلی اوربایت و اورجت در بعد اندازه گیری است.
اور جت باعث میشود دندانهای بالایی جلوتر از دندانهای پایینی قرار بگیرند و در بسیاری از مواقع به جلو شیب داشته باشند.
آندربایت به جلوزدگی دندانهای جلویی پایینی گفته میشود و در هنگام بسته بودن فکها، دندانهای پایینی جلوتر از دندانهای بالایی قرار میگیرند در حالی که در اورجت جلوزدگی مربوط به دندانهای جلویی بالایی است.
علت آندربایت ممکن است کمبود رشد فک بالا، رشد بیش از حد فک پایین، جای خالی دندان در فک بالا، وجود دندان اضافی و یا ترکیبی از این موارد باشد.
درمان جلوزدگی دندانهای جلویی بالایی یکی از انواع مال اکلوژن است و برای تشخیص دقیق آن باید به ارتودنتیست مراجعه کنید.
مال اکلوژن معمولا ارثی است به همین علت اگر والدین نوعی مال اکلوژن دارند باید کودک را در سن رشد به ارتودنتیست نشان دهند تا وضعیت آن بررسی شود.
سن هفت سالگی بهترین زمان برای چکاپ ارتودنسی است. اورجت ممکن است خفیف، متوسط یا شدید باشد.
درمان عادی به این معنی است که نیازی به درمان فوری وجود ندارد و محدودیت جدی در عملکرد دهان به وجود نیامده است؛ در این صورت روشهای درمان شامل براکت ارتودنسی، انتخاب شخصی کشیدن دندان و ترمیمهایی مثل لمینت دندان، کامپوزیت دندان و ایمپلنت می باشند.
کودکانی که اورجت بیشتر از 3 میلی متر دارند دو برابر کودکانی که اورجت کمتر از 3 میلی متر دارند، دچار جراحات و صدمات دندانهای جلو میشوند. هر چه اورجت بیشتر باشد، خطر آسیب دیدن دندانها بیشتر است.
هنگامی که نیاز پزشکی به اصلاح جلوزدگی دندانهای بالایی باشد، روشهای تهاجمی تر از جمله کشیدن چند دندان و عمل جراحی فک ممکن است لازم باشد.
بیشتر موارد مال اکلوژن خفیف که خیلی هم شایع هستند نیازی به درمان ندارند اما اگر مشکل شدید باشد باید درمان صورت بگیرد.
جراحی ارتوگناتیک در مواردی در نظر گرفته می شود که براکت به تنهایی نمیتواند درمان جلوزدگی دندانهای جلویی بالایی را اصلاح کند. این وضعیت به خصوص در بیمارانی که اورجت ناشی از کمبود رشد استخوان فک پایین دارند رایجتر است.
